Van schedels naar knekels is maar een enkele stap. In de
middeleeuwse dodendansen toonden de geraamten hoe de pestepidemies allen bedreigden, van hoog tot laag, al kon net zo goed niemand ontsnappen aan de kaken van de dood bij
Holbein de Jongere, rond 1525. Vanaf de 18e eeuw echter worden heel andere gevaren en situaties onderwerp voor het skelettenballet : van zelfmoord en schipbreuk tot roken en revolutie, alles komt aan bod bij
Thomas Rowlandson, in de “
Comédie de la mort” of bij
Alfred Rethel, die in 1849 de vele mislukte opstanden van het revolutiejaar 1848 herdacht.
Tot op vandaag blijft angst voor de dood inspireren : op deze merkwaardige pagina van
Totentanz-online dansen de doden alom, de oudste dateren van omstreeks 1450, de jongste uit 2008. Al mag er ook al eens gelachen worden: met deze "
Mexican Star Wars"-dodendans, bijvoorbeeld.
Labels: dood, griezels, middeleeuwen, mooi
