Verknipte berichten!

Meer dan wat oude tijdschriften, een schaar en lijm heb je niet nodig om spannende collages te maken. Want dat je foto’s, prenten of tekeningen slechts één keer zou bekijken om ze nadien meteen weg te gooien, is toch eigenlijk wel jammer. Dat vindt ook de dame achter Broccoli works. Zij ziet overal gezichten in, maar wat zie jij als je op “enlarge” klikt en de beelden uitvergroot? De zee, landschappen, dieren en mensen die ook een oog of een hand of iets heel anders voor kunnen stellen, net als wij?
Ook John Stezaker houdt ervan vreemde beelden te maken door oude foto’s en postkaarten over elkaar heen te plakken. Zo worden landschap en mensen één of versmelten twee figuren in elkaar.
Tenslotte toont hyper-fotograaf (wat zou dat nou betekenen?) Jean-François Rauzier ons de kracht van de digitale collage. Kijk maar even naar zijn Dinard, naar de volkstoeloop op Mei 2008 of de paar duizend leeuwen op Circusspelen. Klik op Portfolio als je meer wil zien. En vergeet vooral niet in te zoomen !

De mooie aarde - noord

Fotografen zwerven in alle richtingen over het aardoppervlak op zoek naar mooie beelden. Zo heeft Olaf Otto Becker duidelijk een boontje voor het Noorden. Voor Ijsland, bijvoorbeeld, waar hij de sporen van de mens in het landschap vastlegt of voor Groenland, waar het smeltende ijs en de kale, verweerde rotsen die daardoor bloot komen te liggen zijn onderwerp zijn. Ook Nathalie Grenzhaeuser houdt van kou en verlatenheid; zij ging naar Spitsbergen en maakte er twee indrukwekkende reeksen : "The construction of the quiet earth" en "The Islands" over de industriële bouwwerken en de sporen van bewoning in dit barre oord (klik op Photography, enz....). Ragnar Axelsson is zelf Ijslander en bekijkt het dan weer in zwartwit. Bij hem komen de mensen en dieren uit het hoge Noorden in beeld. Maar ook zijn werk is niet enkel zomaar mooi...

Voetjes op de grond

Met een eenvoudige stok of een hark maakt Jim Denevan tekeningen op het strand (waar wind en getij ze prompt weer uitwissen), of op elke vlakte die hij maar groot genoeg vindt. Dat kan een ijsvlakte zijn, of de bodem van een opgedroogd meer. Soms zijn de tekeningen zo groot dat hij een auto gebruikt en deze rondrijdt op aanwijzing van zijn GPS.
Lijnen tekenen op de aarde is trouwens al heel oud. Denk maar aan de Nazca-lijnen in Peru, de heuvelfiguren in Engeland of de rotstekeningen die je vindt in verschillende werelddelen. (TIP : in de kolom links vind je de verwante Wikipagina in het Nederlands.)
Wie ook overal ter wereld sporen naliet is Richard Long. Hij was een gedreven wandelaar, die ook de tijd nodig om van A naar B te stappen tot onderwerp van zijn kunst maakte. En wat dacht je van een graancirkeltje of twee of van deze mooie draak?

Een wijde blik

Helemaal opgefrist en schoonge-spoeld na de vakantie zijn Frans en Marjon er weer met allerlei moois van op het wereldwijde web.
Samen met Anna Heuninck vroegen ze zich af wat ze wel niet zouden meenemen op reis. Want surfen is toch altijd ook een beetje verdwalen, je neus achterna, van hot naar haar, van de ene naar de andere link, net zoals in de Freakshow van Channel X.
De “Géographies Variables” van Cécile Martin leek een goed begin met zijn wijde blik en overlappende, panoramische beelden. Panorama’s zijn trouwens erg populair online : Dmoz.org verzamelde ze als links, 360 Cities toont ze op de wereldkaart. Panorama Earth, Panoramic Earth, panoramas.dk en de International QuickTime Virtual Association hebben uitgebreide verzamelingen op hun websites staan. Het Panorama Mesdag uit het Nederlandse Leiden toont waar het allemaal begon en hoe je nou een panorama in elkaar steekt met foto’s, zie je hier.