Mooie vlekken

Hoe fijn kunnen verf of inkt niet vloeien om mooie vlekken te maken? Daarin kan je vanalles zien of net helemaal niets, behalve een vlek. Paul Jenkins kiest voor dit laatste, met uitbundige kleuren, terwijl de vlekken van Nadia Moss of Marlene Dumas de menselijke gestalte vangen in veelal sober zwart-wit. Ook de “Wilde Dieren” van Rop van Mierlo zijn gemaakt van kleurige waterverf en zie hoe vrolijk zijn vlekken over het scherm dansen in het filmpje “Leaf House” voor Animal Collective. Shinichi Maruyama, op zijn beurt, kijkt naar de bewegingen en vormen van verf of water in de lucht gegooid. Hij maakt er “Watersculpturen” mee, “Druppels” of “Tuinen”. Die vind je ook allemaal op zijn website. Prachtig niet?

Een stapje te ver ?

Het vrolijke “Bad Brain” van Pascal Bernier, zijn “Secret Weapon” of “Toy Story” toveren vast een glimlach op je gelaat. Grappig zijn ook “Gewapend en gevaarlijk” of de “Luciferhoofden” van David Mach, terwijl Jeff Koons al eens overdrijft met goud. Een stapje verder gaan Dieter VDO, die bekende stripfiguren op een minder dagje trof en Lil Fuchs die van snottebellen houdt.
Niets is heilig, ook de kunst of de kunstenaars zelf niet. Dat toont Orlan met haar reeks Precolumbiaanse zelfportretten of Pierrick Sorin die de streepjes van Daniel Buren te lijf gaat of allerlei avonturen met Jean-Louis beleeft . En wat dacht je van deze "Doggie Bag" van Wim Delvoye? Daarmee heb je toch geen hondje meer nodig, niet?
Als laatste hebben we nog de “Buiksprekervogel” van Messieurs Delmotte. Een mooi stukje natuur….

Nieuwe beelden

Op zoek naar onbekende beelden, het nooit geziene? Dan is het werk van schilders als Martin Schuppers en Kris Van Dessel vast iets voor jou. Of heb je liever de fotocollages van Tom Drahos of de interactieve kunst op de website van Introspector (klik op het beeld!)? Ook digitale animatietechnieken worden volop onderzocht om te zien welke beelden ze zoal kunnen opleveren. Opmerkelijk zijn zeker “Drone” en “Start from the beginning” van AN Fischer – die bijvoorbeeld het geluid mee de vormen laat maken. Dat doet ook Misha Shyukin met “PIA”. Ook zijn “Glonqk” of het dromerige “Ensa” zijn de moeite waard.
Als laatste komt deze week “Grau” van Robert Seidel aan de beurt. Neem je tijd…

De tijd die blijft

Kunstenaar David Claerbout speelt met tijd, licht en kleur. Tijd kan immers snel gaan of net heel lang lijken te duren. Wie filmt kan de tijd vertragen of een tandje bijsteken. Daar maakt David handig gebruik van, zoals in “Het lange afscheid”.
Hij zet ook foto’s in beweging, zoals “Engeltje” (ook te zien in MOOI van RASA) of maakt reeksen die een soort verhaal vertellen, zoals “Fragmenten van een gelukkig moment in Algiers”. Hoe hij deze reeks heeft voorbereid, kan je zien aan enkele van zijn tekeningen. David houdt ook heel erg van grijs, grijs in alle tinten tussen wit en zwart en vele foto’s hebben daarmee een heel bijzonder soort licht : kijk maar naar “Villa Corthouts” of “Een gelukkig moment”
Wie graag traag kijkt, kan nog tot 15 mei naar de tentoonstelling van David in Wiels in Brussel. En hij heeft ook nog een cadeautje : een bloem voor op je computerscherm, die zich aanpast aan het uur van de dag.