Generaals, boeken en pony’s

De fantastische Tom Schamp is de hele zomer te gast in het Literair Museum in Hasselt. In de galerij op zijn website vind je een voorsmaakje met beelden van generaals, boeken en magazines. Zeker zo leuk, maar toch nét iets anders zijn de illustraties van Leo Timmers. En wie niet zo van dat mooie geschilderde houdt, kan op bezoek bij de gele pony van Karolien Van der Stappen.
Tot slot hebben we deze week nog 3 grappige video’s die je scherm in een spooky bende veranderen als je ze allemaal tegelijk aanzet. En dan heel hard gillen en weghollen ... ... ...

L' actu en animation

De "Actualités animés" van Stefanos Athanassopoulos zijn heel geestig en spits. Hij was er een van de finalisten van het Franse "Web Flash Festival 2008" mee. Soms maakt hij ook reclamefilmpjes en illustraties. Die kan je zien op de site van studio Limbus.
Wie graag zelf ook eens in het middelpunt van de belangstelling staat, moet straks zeker een bezoekje brengen aan de site van Project 19 ...

De Koninklijke Kunstvereniging

Ook enigszins naïef, maar toch van een heel andere orde zijn de schilderijtjes van de Royal Art Lodge uit Canada. Dit is een echte kunstvereniging, met allemaal kunstenaars als lid. Toch zou je zeggen dat alles door één enkele hand werd geschilderd. Je haalt er misschien best meteen ook een Engels woordenboek bij - of een online-vertaalmachine, natuurlijk - om alles te begrijpen, want de teksten vervolledigen de beelden.

Kunstenaars zonder naam

Niet iedereen is even beroemd op internet of daarbuiten, ook niet in de kunst. Veel kunstenaars zijn anoniem : hun naam staat niet op hun werk. Het Museum Anonymus in Nederland verzamelt werk van zulke onbekenden. Zo komen zij ook eens in een echt museum terecht.

Schilder zonder gezichten

De mens is zowat het enige onderwerp op de tekeningen en schilderijen van Ronny Delrue. Hij brengt mensen op allerlei manieren in beeld : portretten of figuren in een kamer of landschap, alleen of met meer bij elkaar of mensen op oude foto’s die overschilderd zijn, zoals hiernaast in “Lost Memory” of “Verloren Herinnering”.
Toch zie je nauwelijks neuzen, ogen of monden in zijn werk. Wel lege hoofden met enkel een lijntje rondom of vol ingekleurde koppen en soms lossen de figuren zelfs bijna helemaal op in de omgeving. Waarom zou hij dat zo doen, denk je? Wordt je hier vrolijk van?